Η καταστολή και διακίνηση
Ένα ανατροφοδοτούμενο σύστημα

Με τον όρο πολιτική των ναρκωτικών εννοώ την στρατηγική και τα μέσα τα οποία χρησιμοποιεί το διεθνές εμπορείο ναρκωτικών για να πλησιάσει τον χρήστη. Από την άλλη σαν απαγορευτική πολιτική ενάντια στα ναρκωτικά, εννοώ τα μέσα τα οποία θέτει η πολιτεία για εμποδίσει και να περιορίσει την διάδοση τους. Αυτές οι δύο πολιτικές είναι αντίθετες, και οργανώνουν την στρατηγική τους πάντα λαμβάνοντας υπ' όψιν η μία την άλλη.
Η Πολιτική διάδοσης των ναρκωτικών και η πολιτική κατά των ναρκωτικών έχουν πολλά κοινά πλοκάμια, το πολιτικό, το κοινωνικό, το οικονομικό, το οικογενειακό, το ψυχολογικό.
Η διακίνηση των ναρκωτικών και η απαγόρευσή τους σκέφτομαι ότι, είναι ένα ενιαίο σύστημα με βασικό αποδέχτη τον χρήστη. Με τον όρο σύστημα καθορίζουμε ένα σύνολο στοιχείων σε αλληλοεπίδραση και αλληλεξάρτηση μεταξύ τους. Δηλαδή, η προσπάθεια διακίνησης της ναρκωτικής ουσίας, δημιουργεί την ανάγκη μεγαλύτερης καταστολής της, και η μεγαλύτερη καταστολή, δημιουργεί καλύτερους τρόπους διακίνησης. Σημαίνει δηλαδή, ότι τα δύο μέρη είναι εμπλεκόμενα σε ένα τρόπο λειτουργίας όπου το ένα τροφοδοτεί την παρουσία του άλλου και αποτελούν τα κομμάτια ενός μηχανισμού, ο οποίος υφίσταται και λειτουργεί μόνο με την παρουσία και των δύο. Για να λειτουργήσει το ένα, .είναι αναγκαία η παρουσία του άλλου. . Δηλαδή η καταστολή και η διακίνηση, οι οποίες φαίνονται σαν να είναι αντίρροπες δυνάμεις, οι οποίες φαίνονται ότι έχουν λειτουργίες τελείως ξεχωριστές και ανεξάρτητες μεταξύ τους, αποτελούν τα μέρη ενός συνόλου, τα μέρη ενός συστήματος που το ένα μέρος τροφοδοτεί το άλλο και το αντίθετο.
Σε αυτή την περίπτωση αναρωτιόμαστε αν η απαγόρευση, που αποτελεί την επίσημη πολιτική της πολιτείας ενάντια στα ναρκωτικά, είναι μια λειτουργία, που σκοπό έχει τον περιορισμό τους, ή την διάδοσή τους. Διότι τα ναρκωτικά ζουν και ανασαίνουν μέσα στην παρανομία. Η Πολιτική των ναρκωτικών χρειάζεται την απαγόρευση, σαν στοιχείο διατήρησης της, διότι η άρση της απαγόρευσης θα άλλαζε τον λειτουργικό της ρόλο, και τον τρόπο παρουσίας της. Η διατήρησή της σε αυτή την κατάσταση εξαρτάται από την διατήρηση όλου του πλαισίου της απαγορευτικής κοινωνικής πολιτικής Έτσι από την μεριά της ναρκωτικών καταλαβαίνουμε ότι το υπάρχον σύστημα απαγόρευσης τα διατηρεί και τα ανανεώνει.. ¨
Ο Νορμ Σταμπερ, πρώην διευθυντής της αστυνομία στο Σιάτλ
μιλώντας για την επί σαράντα χρόνια καταπολέμηση των ναρκωτικών στις Η.Π.Α., λεει “ Έχουμε δαπανήσει 1 δισεκατομμύριο στο πόλεμο κατά των ναρκωτικών και τι έχουμε καταφέρει; Τα ναρκωτικά σήμερα είναι πιο προσιτά, πιο φθηνά, και πιο σκληρά. Πρόκειται για παταγώδη αποτυχία”
'Όπως στης Η.Π.Α έτσι και στην Ελλάδα, τα ναρκωτικά βρίσκονται παντού. Η εξάπλωσή τους σε οποιοδήποτε χώρο, σε κάθε πλατεία της Αθήνας και της επαρχίας είναι ένα δεδομένο. Καμιά πολιτική κατά των ναρκωτικών δεν μπορεί να τα περιορίσει, αλλά τείνουμε να σκεφτούμε ότι και αυτή η απαγορευτική πολιτική αποτελεί κομμάτι της διάδοσης τους.
Όταν λοιπόν μιλάμε για απαγόρευση, στην ουσία μιλάμε για διατήρηση, μιλάνε για συντήρηση του προβλήματος παρά για καταπολέμηση του.
Άρα στην ουσία όταν μιλάμε για συντήρηση της καταστολής μιλάμε για την συντήρηση της διακίνησης .
Μιλάμε για την συντήρηση και την ενίσχυση αυτών των κατασταλτικών μηχανισμών. Διότι τόσο η απαγόρευση όσο και η διακίνηση είναι και οι δύο κοινωνικοί μηχανισμοί καταστολής, οι οποίοι αποτελούν κομμάτια ενός συστήματος. Στην ουσία δεν στρέφονται ό ένας ενάντια στον άλλον, αλλά και οι δύο ενάντια στον χρήστη. Άρα ο χρήστης αποτελεί τον αποδέκτη του ανατροφοδοτούμενου συστήματος διακίνησης - καταστολής. Η παρουσία του χρήστη αποτελεί την υλική πραγματικότητα της διακίνησης και της καταστολής. Δηλαδή δια μέσω της ύπαρξης του μπορούν και εκφράζονται και οι δύο. Με αυτό τον τρόπο, δικαιολογήται η καταστολή αλλά και η διακίνηση.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα