Το κύρος του πατέρα
κοινωνικοποίηση 10

Πολλοί γονείς ψάχνουν τα αίτια της ανυπακοής των παιδιών ή της παραβατικότητας των εφήβων, σε καταστάσεις εκτός οικογένειας. Τις περισσότερες φορές οι γονείς αντιδρούν στην προσπάθεια των ψυχολόγων ή άλλων ειδικών να εξετάσουν τις διαδικασίες ταυτοποίησης του παιδιού με μοντέλα που οφείλουν την ύπαρξή τους στην οικογένεια και στις αξίες καθώς και τις συνήθειες που εκφράζονται μέσα σε αυτήν. Βασικά, αν υπάρχει μια κρίση εξουσίας, η οποία εκφράζεται με την ανυπακοή και την δίχως όρια συμπεριφορά των παιδιών, αυτή οφείλεται στους γονείς και στην χαλαρή έως και τη μη αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης μέσα στην οικογένεια και ιδίως στην δυσλειτουργία του πατρικού ρόλου.
Σε επισταμένες έρευνες με αντικείμενο την παραβατικότητα των νέων, τα αποτελέσματα απέδειξαν ότι, η παραβατικότητα έχει άμεση σχέση με την ανικανότητα του πατέρα να παίξει τον ενδιάμεσο ρόλο ανάμεσα στο παιδί και την κοινωνία, ανάμεσα στην κοινωνία και την οικογένεια. Η παραβατικότητα αποτελεί το αποτέλεσμα της αδυναμίας του πατέρα να χειριστεί την κρίση στις οικογενειακές σχέσεις και να πάρει θέση στα διάφορα εξελικτικά στάδια ανάπτυξης του παιδιού. Δηλαδή ο πατέρας είναι εκείνος ο οποίος θα θέσει τα όρια στην οικογενειακή κρίση με την εξάσκηση της εξουσίας, της ισχύος, την οποία του παρέχει ο ρόλος του . Όρια τα οποία έχει απόλυτη ανάγκη το παιδί για να κτήσει την ταυτότητα του.
Έτσι λοιπόν η λειτουργία του πατέρα αποτελεί την ραχοκοκαλιά της διαδικασίας κοινωνικοποίησης του παιδιού.
Βέβαια το να μιλάμε για τον πατρικό ρόλο μέσω της εξουσία που ασκεί, αποτελεί, μ' ένα τρόπο, συρρίκνωση της σημαντικότητας του, όσον αφορά άλλα χαρακτηριστικά τα οποία περικλείει η παρουσία του. Όμως θα σταθούμε σε αυτό το χαρακτηριστικό για να αναφέρουμε ότι η εξουσία του πατέρα δεν αποτελεί το μόνο μέσο με το οποίο ο πατέρας μπορεί να επιβάλει την παρουσία του. Δηλαδή στη προσφυγή σε τρόπους και μεθόδους που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν βίαιες. Αντιθέτως η εξουσία του πατέρα εκφράζεται και λειτουργεί καλύτερα δια μέσου του κύρους της παρουσίας του. Η ισχύς εκφράζεται περισσότερο με την κοινωνική του στάση. Κοινωνική στάση, η οποία δεν έχει να κάνει μόνο με την στάση του απέναντι στο παιδί, αλλά με την στάση του στην κοινωνία η οποία εκφράζεται μέσα από την σταθερότητα, την συνέπεια και υπευθυνότητα της παρουσίας του και των λόγων του, καθώς και των πράξεών του, όχι μόνο στην σχέση με το παιδί του, αλλά και στην σχέση του με τους άλλους μέσα και έξω από την οικογένεια. Διότι πρέπει να επισημάνουμε ότι η απόλυτη και δεσποτική εξουσία του πατέρα, ή, η άνεφ' ορίων παράλογες απαιτήσεις του, δεν μπορούν να λειτουργήσουν εποικοδομητικά για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Δεν μπορούν να θέσουν τα όρια και την αποδοχή τους από εκείνο, αλλά αντιθέτως μπορούν να δημιουργήσουν και να εκκολάψουν τον αυριανό παραβάτη, τον αυριανό επαναστάτη χωρίς αιτία και τον αυριανό εγκληματία. Η απόλυτη λοιπόν εξουσία είναι και αυτή μια από τις εκφράσεις της δυσλειτουργίας του πατρικού ρόλου. Άρα η ισχύς του πατέρα δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Η έλλειψη της
σταθερότητας του πατρικού ενδιαφέροντος,
της πατρικής συνέπειας,
και της πατρικής υπευθυνότητας,
αποτελούν από μόνες τους,
άσκηση βίας και παράγοντα αποσταθεροποίησης.
και αυριανής παραβατικότητας για το παιδί.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα