“Σεξουαλικότητα και Λίμπιντο”
Σεξουαλικότητα 10


Ο όρος “Σεξουαλικότητα” είναι μια λέξη η οποία στην αρχή χρησιμοποιήθηκε από τους επιστήμονες αλλά σιγά, σιγά πήρε την θέση της στο καθημερινό λεξιλόγιο. Βασικά χωρίς αυτό τον όρο σήμερα δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε πολλά γεγονότα του παρελθόντος.
Την ανακάλυψη του όρου “ Σεξουαλικότητα” την οφείλουμε στον πατέρα της Ψυχανάλυσης. τον Ζίγκμουντ Φρόιντ. Βέβαια την σημασία και το περιεχόμενο της λέξης δεν ήταν εύκολο να την ορίσει από την αρχή και χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να καθορίσει και να ξεκαθαρίσει το τι σήμαινε ο όρος “Σεξουαλικότητα”. Στην αρχή παίρνοντάς σαν οδηγό την σεξουαλική πράξη, ο Φρόιντ, όρισε σαν "Σεξουαλικότητα" την προσπάθεια του ατόμου να νιώσει ικανοποίηση με την βοήθεια του σώματος και ειδικότερα δια μέσω των γενετικών οργάνων του αντίθετου φύλου. Η “Σεξουαλικότητα” λοιπόν περιελάμβανε όλα αυτά τα οποία εμπεριείχαν την επιθυμία της ολοκλήρωσης της ερωτικής πράξης. Αλλά ορίζοντας την γενετήσια πράξη σαν το περιεχόμενο της σεξουαλικότητας, ο Φρόιντ κατάλαβε ότι άφηνε έξω από τον ορισμό της λέξης ένα σωρό πράξεις και καταστάσεις, όπως ο αυνανισμός, το φιλί τα χάδια, κ.λ.π. Πράξεις οι οποίες υπήρχαν και μπορούσαν να σταθούν χωρίς να έχουν την σεξουαλική πράξη σαν βασικό τους στόχο. Επίσης ο Φρόιντ κατάλαβε ότι δεν μπορεί να είναι ικανοποιητικός ένας μόνο όρος, ο οποίος εκφράζεται μέσα από την καθημερινότητα και ο οποίος προσπαθεί να περιλάβει τις αντιθέσεις των φύλων, μαζί με την σεξουαλική ικανοποίηση από την γενετήσια λειτουργία, καθώς και μια σειρά άλλων πράξεων και καταστάσεων των οποίων το περιεχόμενο μπορούσε να είναι κρυφό.. Ενας μόνον όρος ο οποίος έπρεπε επίσης να συμπεριλάβει όλες αυτές τις διαφορετικές συμπεριφορές της σεξουαλικότητας, καθώς και να ψάξει μέσα σε αυτή και τις κυρίαρχες αιτίες των ψυχολογικών δυσλειτουργιών, όπως είναι οι νευρώσεις και οι ψυχώσεις. Ακόμα κατάλαβε ο Φρόιντ, ότι η "Σεξουαλικότητα" παίρνει μέρος στη γέννηση αυτού του ίδιου του πνεύματος του πολιτισμού, δηλαδή της τέχνης καθώς και της κοινωνικής ζωής.

Το 1905 στο βιβλίο του “Τρία δοκίμια για την σεξουαλικότητα” παρουσιάζει ένα καινούργιο όρο την “Λίμπιντο” δηλαδή έναν όρο που
σε ένα πρώτο επίπεδο προσπαθεί να συμπεριλάβει στην έννοιά του, το σεξουαλικό ένστικτο, την γέννηση του, καθώς και τις διάφορες φάσεις και μορφές τις οποίες μπορεί να πάρει.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο στον όρο“Λίμπιντο”περιλαμβάνει τον τρόπο που γίνεται η διαμόρφωση της εκλογής του ερωτικού αντικειμένου, μιλώντας για το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα.

Σε ένα τρίτο επίπεδο ο όρος “Λίμπιντο”περιλαμβάνει την διαμόρφωση χαρακτήρων σύμφωνα με την θεωρεία της σεξουαλικότητας, όπως το στοματικό τύπο, τον πρωκτικό, τον φαλλικό καθώς και παρατηρούμενες σεξουαλικές αποκλίσεις αυτών των τύπων.

Σε ένα τέταρτο επίπεδο πρότεινε το συμβολικό επίπεδο της σεξουαλικότητας.

Δηλαδή ο Φρόιντ είναι ο πρώτος ο οποίος παρουσίασε τα γεγονότα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας καθώς και τα πρώτα φαντάσματα και το ρόλο που παίζουν στην στην γενική συναισθηματική ζωή του ανθρώπου. Έτσι ο Φρόιντ έδωσε μια διάσταση στην έννοια της σεξουαλικότητας η οποία περιελάμβανε όλα τα φαινόμενα για τα οποία χρησιμοποιούμε την λέξη "Έρωτας". “

Αυτή η επέκταση του όρου της "Σεξουαλικότητας" έχει μια διπλή φύση.
Κατ' αρχάς η σεξουαλικότητα έχει αποδεσμευτεί από την σχέση της με τα γενετήσια όργανα, και η λειτουργία της είχε να κάνει με μια υποσχόμενη ηδονή, όχι μόνο για το σώμα, αλλά για ολόκληρη την ύπαρξη του ατόμου.
Και σε ένα δεύτερο πλάνο περιελάμβανε όλες τις εκδηλώσεις εκείνες οι οποίες αποτελούν την έκφραση της αγάπης προς τον άλλον.
Ο Βίλχελμ Ράιχ, ο οποίος ήταν ένας από τους πρώτους μαθητές και συνεργάτες του Φρόιντ, απέδωσε μια άλλη σημαντική διάσταση στην λειτουργία της “Σεξουαλικότητας”, αυτή της απελευθέρωσης τους οργανισμού από την ένταση. Δηλαδή για τον Βίλχελμ Ράιχ η “Σεξουαλικότητα¨λειτουργεί σαν μια απελευθερωτική ενέργεια η οποία πηγάζει από τον οργασμό, και η οποία παράγει μια γενική χαλάρωση στον οργανισμό, καθιστώντας την ένα απελευθερωτικό παράγοντα, στο βαθμό που ο σεξουαλικός ερεθισμός του ατόμου, στην περίπτωση που δεν ικανοποιήται, μπορεί να έχει δυσάρεστα αποτελέσματα για την ψυχοσωματική λειτουργία του οργανισμού όπως ένταση, άγχος, αναδίπλωση, και όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Ράιχ την “θωράκιση” του εαυτού απέναντι στον άλλον και στο κόσμο.
φωτο: Ιρακινό ψηφιδωτό

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα