Παιδική σεξουαλική κακοποίηση 4
Σεξουαλικότητα 8
Ο δράστης και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί
Ο δράστης μπορεί να είναι κάποιος που γνωρίζουμε ή και αγαπάμε, καθώς οι
έρευνες δείχνουν ότι 8 στα 10 παιδιά κακοποιούνται από κάποιον που γνωρίζουν.
Μπορεί να είναι μέλη της οικογένειας, φίλοι, γείτονες, μπέιμπι-σίτερ, γιατροί,
εκπαιδευτικοί, προπονητές, ιερείς, στελέχη επιχειρήσεων, μπορεί να έχουν υψηλό
οικονομικο-κοινωνικό επίπεδο και να είναι καθ’ όλα τα άλλα ευυπόληπτα μέλη της
κοινωνίας. Μερικοί από αυτούς μπορεί να έχουν σεξουαλικές σχέσεις και με
ενήλικους και να μην έχουν αποκλειστικό –ή και κύριο- σεξουαλικό ενδιαφέρον για
παιδιά. Οι δράστες έρχονται από όλες τις τάξεις, φυλές, θρησκείες, επίπεδο
νοημοσύνης και μπορεί να είναι ομοφυλόφιλοι ή ετεροφυλόφιλοι. Οι περισσότεροι
είναι άντρες, όμως υπάρχουν και γυναίκες. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι πιστεύουν
ότι οι γυναίκες δεν κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά και αυτό το κάνει ιδιαίτερα
δύσκολο για τα παιδιά να αποκαλύψουν μια τέτοια κακοποίηση. Οι δράστες δεν είναι
άτομα που μπορείς να ξεχωρίσεις σε ένα πλήθος.
Πολλά παιδιά κακοποιούνται από άλλα παιδιά, συνήθως μεγαλύτερά τους ή
εφήβους ή νέους ενήλικες (περίπου το 1/3 των καταγεγραμμένων περιπτώσεων
κακοποίησης στη Μεγάλη Βρετανία και ¼ στον Καναδά και τις ΗΠΑ). Αν το
πρόβλημα δεν εντοπιστεί και αντιμετωπισθεί με θεραπευτική βοήθεια, το νεαρό
άτομο θα συνεχίσει να κακοποιεί παιδιά ως ενήλικας. Πρόσφατη έρευνα στον
Καναδά έδειξε ότι παραπάνω από 40% των καταδικασμένων δραστών για
σεξουαλική κακοποίηση σε παιδιά είχαν επίσης κακοποιηθεί σεξουαλικά ως παιδιά.
Τείνουν να θυματοποιούν παιδιά κοντά στην ηλικία όπου είχαν εκείνοι
θυματοποιηθεί. Κάποιοι δράστες έχουν κακοποιήσει περισσότερα από 70 παιδιά
μέχρι κάποιο από αυτά να μιλήσει.
Οι άνθρωποι που θέλουν να κακοποιήσουν παιδιά συχνά χτίζουν πρώτα μια
φιλική σχέση με το παιδί και τους ενήλικους που το προστατεύουν. Πολλοί έχουν
ταλέντο να γίνονται «φίλοι» με τα παιδιά και τους κοντινούς τους ανθρώπους. Σε
έρευνα που πραγματοποίησε ο Βρετανικός Οργανισμός KIDSCAPE βρέθηκε ότι
μεγάλος αριθμός ανδρών δραστών βρίσκουν τα θύματά τους με το να προσφέρονται
να κάνουν μπέιμπι-σιτινγκ για το παιδί (να «κρατήσουν» το παιδί όσο απουσιάζουν
οι γονείς). Συνήθως επιλέγουν μονογονεϊκές οικογένειες καθώς οι εξαντλημένες
μητέρες είναι ευγνώμονες να τις βοηθήσει κάποιος με το παιδί. Άλλοι αναζητούν
θέσεις εργασίας που τους φέρουν σε επαφή με παιδιά, όπως π.χ. παιδικούς
σταθμούς, σχολεία, αθλητικούς συλλόγους.. Κάποιοι άλλοι βρίσκουν σημεία όπου
μπορούν να γνωρίσουν παιδιά χωρίς να φαίνονται επικίνδυνοι ξένοι, π.χ. εμπορικά
κέντρα, πάρκα, κολυμβητήρια ή περιτριγυρίζουν σχολεία.
Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση σπάνια είναι ένα απομονωμένο γεγονός, εκτός
από την σπάνια περίπτωση της απαγωγής. Τις περισσότερες φορές οι δράστες
χτίζουν μια σχέση με το παιδί- μια σχέση βλαβερή, που συχνά κάνει το παιδί να
νιώθει υπεύθυνο και ανίκανο να αποκαλύψει τι συμβαίνει. Η μυστικότητα είναι η βάση
τους και τα παιδιά είναι παγιδευμένα πριν ακόμη συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει.
Αρχικά οι δράστες εμφανίζονται ευγενικοί, έμπιστοι, ότι νοιάζονται και θέλουν να
βοηθήσουν. Συμπεριφέρονται με προσποιητή καλοσύνη που ξεγελά τους γονείς και
τα παιδιά. Μπορεί να χρησιμοποιούν απειλές και βία ώστε να εξαναγκάσουν τα
παιδιά να κάνουν αυτό που θέλουν. Μπορεί να αναζητούν εργασία που τους φέρνει
σε επαφή με παιδιά, π.χ. σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, σχολεία, πάρκα, αθλητικούς
χώρους, παιδότοπους, κολυμβητήρια κλπ. ή να συχνάζουν σε αυτούς τους χώρους
με σκοπό να γνωρίσουν παιδιά. Μπορεί να προσφέρουν στα παιδιά ένα συνδυασμό
από δώρα, χάρες, παιχνίδια, εξόδους, χρήματα και απειλές για να τα εγκλωβίσουν.
Μπορεί να τους προσφέρουν τσιγάρα, ποτό, το να μείνουν έξω μέχρι αργά, το να
παρακολουθήσουν περισσότερη τηλεόραση, γενικώς τα απαγορευμένα πράγματα.
Μπορεί να τα απειλήσουν με βία ή απόσυρση της αγάπης τους αν δεν κάνουν τα
παιδιά αυτό που θέλουν. Οι περισσότεροι προσπαθούν να μάθουν όσο γίνεται
περισσότερα για το παιδί και να απομακρύνουν το παιδί από τους γονείς του. Όσο
πιο δύσκολο το κάνουμε να εισχωρήσουν μεταξύ των παιδιών και των
προστατευτικών γονέων τους τόσο πιο ασφαλή θα είναι τα παιδιά.
Γιατί οι δράστες κακοποιούν παιδιά
Πώς γίνεται κάποιοι φαινομενικά ευγενικοί και αξιοσέβαστοι άνθρωποι να
κακοποιούν παιδιά? Μερικοί γνωρίζουν ότι αυτό που κάνουν προκαλεί μεγάλη ζημιά.
Άλλοι εξαπατούν τον εαυτό τους να πιστέψει ότι απλώς θέλουν να «αγαπήσουν» τα
παιδιά. Αυτοί οι δράστες βλέπουν εικόνες άλλων δραστών στην τηλεόραση και δεν
αναγνωρίζουν σε αυτούς τον εαυτό τους. Νιώθουν εντάξει γιατί εξαπατούν τον εαυτό
τους να πιστέψει ότι η κακοποίηση δεν κάνει κακό στο παιδί, ή ακόμη ότι μπορεί να
του κάνει και καλό! Κάποιες φορές η πραγματικότητα γίνεται στιγμιαία συνειδητή και
τότε καταθλίβονται. Προσπαθούν να διώξουν την ενοχή κατηγορώντας τους άλλους
και συνήθως το παιδί. Κάποιοι, αλλά όχι όλοι έχουν οι ίδιοι κακοποιηθεί, ενώ κάποιοι
έρχονται από βίαια ή δυστυχή οικογενειακά περιβάλλοντα. Αν η κακοποίηση
παραμείνει μυστικό, συνεχίζεται. Αν όμως μιλήσουν σε κάποιον μπορεί να ξεκινήσει η
θεραπευτική διαδικασία και να υπάρξει θετική αλλαγή, ώστε να γίνουν ασφαλέστεροι
πολίτες. Τα θεραπευτικά προγράμματα που είναι διαθέσιμα σε χώρες όπως ΗΠΑ και
Καναδά βοηθούν τους δράστες να κατανοήσουν και να ελέγξουν τη συμπεριφορά
τους, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο για τα παιδιά.
(συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση)
Σχόλια