Στην μικρή μας χώρα


Αυτό που παρατηρείτε σε συνεχή βάση, στην μικρή μας χώρα, είναι η χρησιμοποίηση των Θεσμών, όχι σαν πλαίσιο και σημείο αναφοράς για τον κάθε πολίτη στην καθημερινή του ζωή, αλλά σαν σημείο αποφυγής, σαν στοιχείο το οποίο πρέπει να παρακάμψει ο πολίτης για να φθάσει στο σκοπό του. Με αυτό τον τρόπο στην μικρή μας χώρα, περνάμε σε έναν άλλο τρόπο οργάνωσης, όπου κυριαρχούν εξωθεσμικές μορφές επικοινωνίας, όπου οι συναλλαγές μας δεν καθορίζονται από την δέσμευση του νόμου αλλά από δεσμεύσεις προσωπικού τύπου, όπου επικρατεί η συμπάθεια, ή η αντιπάθεια και δημιουργούνται συμμαχίες με βάση συμφέροντα, τα οποία αν και εμφανίζονται σαν κοινό καλό στην ουσία είναι συμφέροντα ιδιοτελή. Στην μικρή μας χώρα μια τέτοια κοινωνική τακτική, ενδυναμώνει μια κοινωνική πρακτική παράβασης των θεσμικών κανόνων και της κοινωνικής ιεραρχίας.
Η κοινωνική θεσμικά ιεραρχία καταλύεται στην μικρή μας χώρα. Καταλύεται από την στιγμή που ο διευθυντής ενός σχολείου,ο οποίος σύμφωνα με τον τίτλο του αποτελεί την αρχή, στην ουσία δεν μπορεί να επιβληθεί, όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τον θεσμικό του ρόλο, σε ένα καθηγητή διότι εκείνος έχει σπουδαιότερες γνωριμίες από τον διευθυντή .
Η Ιεραρχία όμως, στην μικρή μας χώρα, δεν καταστρέφεται, αντιθέτως αποποιούμενη του νόμιμου προσώπου της, δηλαδή του θεσμικού, γίνεται ιεραρχία, δεσποτική, ενώ μοιάζει φιλική. Ασκεί την εξουσία της, στην μικρή μας χώρα, όχι στην βάση της προστασίας των νόμιμων δικαιωμάτων του πολίτη, αλλά στην καταπάτησή τους.
Στην μικρή μας χώρα έχουμε να κάνουμε με μια ιεραρχία η οποία επικαλείται το συναίσθημα του πολίτη και και τον δεσμεύει και τον καθυποτάσσει μέσω αυτού, αναπαράγοντας την παθητικότητα και την πελατειακή σχέση,οι οποίες αποτελούν κοινωνικές πρακτικές. Στην μικρή μας χώρα η πελατειακή σχέση σαν βασικά χαρακτηριστικά έχει την υποταγή, την ταπείνωση, την εξάρτηση και την καθοδήγηση του πολίτη να ενεργήσει και αυτός εξωθεσμικά για να προστατεύσει τον εαυτό του, αλλά και για να φθάσει στον σκοπό του.
Αυτού του τύπου η ιεραρχία, στην μικρή μας χώρα, την συναντάμε στην οικογένεια Μόνο εκεί διαδραματίζονται καταστάσεις όπου το συναίσθημα αποτελεί το βασικό πρωταγωνιστή και ρυθμιστή αυτών των καταστάσεων. Στην οικογένεια μιλάμε για τα όρια του συναισθήματος και την αίσθηση των ορίων. Στην κοινωνία μιλάμε για τον σεβασμό των νόμων και τήρηση των θεσμικών κανόνων συμπεριφοράς. Στην οικογένεια το συναίσθημα το ρυθμίζουν οι γονείς, στην κοινωνία το κοινωνικό συναίσθημα ρυθμίζεται από τους θεσμούς, Όπως στην οικογένεια τα παιδιά αποφεύγουν τους γονείς έτσι και στην μικρή μας χώρα, οι πολίτες αποφεύγουν του θεσμούς της.
Η κοινωνική οργάνωση λοιπόν, στην μικρή μας χώρα, στηρίζεται στις συμμαχίες, στις εκτός νόμου συνδιαλλαγές, σε μορφές εξωθεσμικών δεσμεύσεων, οι οποίες διαδραματίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε το κοινωνικό δίκαιο και οι δεσμεύσεις του να μετατρέπονται από περιεχόμενο των θεσμών σε προνόμιο των σχέσεων και των γνωριμιών, των μέσων και των κυκλωμάτων, σε όλα τα επίπεδα οργάνωσης και κοινωνικής συνδιαλλαγής. Σε ολόκληρη την κλίμακα της κοινωνικής ιεραρχίας.
πίνακας: James Ensor

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα