Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

Τα πρώτα βήματα στο παιδικό σταθμό

κοινωνικοποίηση 16

Ο Αποχωρισμός

Κάθε παιδί, κάθε γονέας και κάθε οικογένεια βιώνουν διαφορετικά τον αποχωρισμό του παιδιού από τους γονείς και την είσοδό του στο παιδικό σταθμό. Αυτός ο χωρισμός είναι ο δεύτερος. Πρώτος ήταν αυτός της γέννησης, όπου το παιδί εγκατέλειψε την μεταξένια επαφή του πλακούντα και έκοψε τον ομφάλιο λώρος που το έδενε με την μητέρα, περνώντας από τον υδάτινο κόσμο στον κόσμο του αέρα.

Μετά από αυτό, το παιδί στους πρώτους μήνες ζει, κολλημένο στο σώμα της κατά την διάρκεια του θηλασμού, κατά την διάρκεια του χαδιών και παιχνιδιών μαζί της.

Η Εισαγωγή του παιδιού στο παιδικό σταθμό αποτελεί λοιπόν, τον δεύτερο μεγάλο αποχωρισμό και εξαρτάται
α) από την ιδιοσυγκρασία του παιδιού
β) την ήρεμη και γαλήνια συμπεριφορά των γονέων
γ) και την ποιότητα της επαφής των γονέων με τον παιδικό σταθμό

Πως να διευκολύνετε τον αποχωρισμό

Κατ' αρχάς μιλώντας με το παιδί με λόγια που θα εμφανίζουν αυτό το πέρασμα σαν ανθρώπινο και φυσιολογικό. Μιλώντας μαζί του για την πραγματικότητα αυτού του αποχωρισμού και τα συναισθήματα ( τις περισσότερες φορές λύπης) που τον ακολουθούν. Το παιδί έχει την ικανότητα να καταλάβει, αρκεί να του δώσουμε την δυνατότητα να κατανοήσει αυτό τον αποχωρισμό και να αρχίσει να προσαρμόζεται σε αυτό το νέο γεγονός
Ο παιδικός σταθμός για να μπορέσει το παιδί να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα αυτό το αποχωρισμό, προτείνει και ορίζει σε συμφωνία με τους γονείς, ένα χρόνο προσαρμογής για να μπορέσει το παιδί σιγά, σιγά να συνηθίσει τον καινούργιο χώρο της ζωής του.

Αυτός ο χρόνος είναι χρήσιμος και για τους γονείς για να γνωρίσουν καλύτερα τον παιδικό σταθμό και για τους παιδαγωγούς οι οποίοι θα αναλάβουν το παιδί, βλέποντας από κοντά τις πρώτες μέρες, πως ενεργούν απέναντι στο παιδί τους και τον τρόπο επικοινωνεί αυτό, μαζί τους.
Και για τη παιδαγωγό όμως, αυτό ο χρόνος είναι εξ' ίσου πολύτιμος διότι του δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσει τους γονείς και να μάθει τις συνήθειες της οικογένειας, Αυτό θα τον βοηθήσει πολύ στην δική του προσαρμογή προς το παιδί..

Η είσοδος του παιδιού στο παιδικό σταθμό λοιπόν δείχνει πως δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με την προσαρμογή αυτού καθ' αυτού του παιδιού, αλλά έχουμε να κάνουμε και με την προσαρμογή του γονέα, αλλά και της παιδαγωγού. Δηλαδή όλα τα εμπλεκόμενα μέλη βρίσκονται σε μια κατάσταση αλλαγής και προσαρμογής.

Μετά από τον χρόνο της προσαρμογής δεν θα πρέπει ο γονέας όταν αφήνει το παιδί στο παιδικό σταθμό να φεύγει βιαστικά. Θα πρέπει να το αποχαιρετά χωρίς να κρύβει τα συναισθήματα του αλλά να αποφύγει τις υπερβολές και τα κλάματα διότι το αποτέλεσμα των προθέσεων του θα είναι διαφορετικό.. Επίσης σημαντικό είναι κάθε φορά να του επικοινωνεί την ώρα και ποίος θα έρθει να το πάρει.
Η μητέρα μπορεί να δώσει ένα αντικείμενο(κούκλα, αρκουδάκι, παιχνιδάκι) μαζί του με το οποίο εκείνη έχει κοιμηθεί μαζί του το προηγούμενο βράδυ για να πάρει την μυρουδιά της. Αυτό θα το βοηθήσει το παιδί να βιώσει πιο ήρεμα αυτό το χωρισμό διότι η μυρουδιά της μητέρας του το κάνει να αισθάνεται ότι είσθε κοντά του.

Γιατί ο αποχωρισμός είναι σημαντικό να βιωθεί.

Το παιδί πρέπει να δέχεται να χωρίσει από την μητέρα του και από όλους τους άλλους δια τους οποίους αποτελεί “αντικείμενο αγάπης” εάν θέλει να μεγαλώσει.
Το παιδί έχει ανάγκη από μικρές διαστήματα αποχωρισμού από τους γονείς για να μπορέσει να μάθει να ζει χωρίς την παρουσία του άλλου και να γίνει ανεξάρτητο κάποτε.

Ο αποχωρισμός είναι χρήσιμος και αναγκαίος για την προσωπική του ανάπτυξη και αυτονομία.
Με αυτό τον τρόπο το παιδί καταλαβαίνει ότι έχει ένα σώμα διαφορετικό από αυτό της μητέρας του και ότι είναι ξεχωριστή οντότητα από τους γονείς του και τα αδέλφια του αν υπάρχουν..
Για να μεγαλώσει το παιδί έχει ανάγκη από ασφάλεια και από αποχωρισμό.

Βέβαια συμβαίνει συχνά ένα παιδί για μερικές βδομάδες μπορεί να ξανά περάσει το άγχος του αποχωρισμού Μπορεί να κλαίει περισσότερο και να μην είναι ήσυχο, να μην κοιμάται καλά να μην θέλει να γυρίσει στο παιδικό σταθμό και να δημιουργεί κάποια “προβλήματα” στους γονείς και στην παιδαγωγό. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να του αφιερώσουμε λίγο περισσότερο χρόνο από το συνηθισμένο τόσο στο σπίτι όσο και στο παιδικό σταθμό. Πρέπει να θεωρήσουμε ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι άκρως φυσιολογική και να μην ψάχνουμε αν υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα ώστε να ανησυχήσουμε περισσότερο από ότι πρέπει Το καλύτερο είναι να ξαναβρεθεί η μητέρα η παιδαγωγός και το παιδί να μιλήσουν μαζί του περνώντας χρόνο μαζί είτε στην αρχή της ημέρας είτε στο τέλος της. Και να μην ξεχνάμε ότι
Τα γλυκά λόγια είναι το καλύτερο φάρμακο.