Η κρυφή γοητεία

των Γιαγιάδων-Αφεντικών


Από την εμπειρία μου σαν ψυχοθεραπευτής πολλές φορές βρέθηκα αντιμέτωπος με μητέρες των οποίων οι μητέρες τους (γιαγιάδες), συνέχιζαν ακόμα να ασκούν έλεγχο προς τις κόρες τους (παιδιά) και εν γένει στην οικογένεια προσπαθώντας να καθορίσουν, να ορίσουν και να επηρεάσουν την εξέλιξη των εγγονών τους, την σχέση του νέου ζευγαριού, αλλά και ολόκληρης της οικογένειας διατηρώντας μια αρχηγική θέση με διάφορους τρόπους η οποία σαν βασικό της χαρακτηριστικό έχει τον συναισθηματικό εκβιασμό.
Συνάντησα γιαγιάδες
οι οποίες θεωρούν δικαίωμά τους την εισβολή στην οικογένεια των γονέων (παιδιών τους). Οι οποίες επενέβαιναν και θα επεμβαίνουν αναιρώντας την παρουσία και ισχύ της μητέρας, και του πατέρα. Της μητέρας η οποία τις περισσότερες φορές είναι κόρη τους, αποδυναμώνοντας την.
Συνάντησα γιαγιάδες
οι οποίες δεν συμφωνούσαν στον τρόπο διαπαιδαγώγησης των εγγονιών τους
Συνάντησα γιαγιάδες
οι οποίες θεωρούν ότι πρέπει όλα να τα μαθαίνουν και να καθορίζουν τις εξελίξεις των καταστάσεων.
Συνάντησα γιαγιάδες
οι οποίες θεωρούν αναφέρετο δικαίωμα να έχουν το πρώτο λόγο στην οικογένεια των παιδιών τους.
Συνάντησα γιαγιάδες
που απαιτούν οι κόρες τους ή οι γιοί τους να τους να τους δίνουν λογαριασμό ακόμα και όταν αυτοί έχουν κάνει οικογένεια και παιδιά. Για το που πηγαίνουν, με ποιόν και για πόσο χρόνο.
Συνάντησα γιαγιάδες
που κρατάνε τα κλειδιά των σπιτιών των παιδιών τους και μπαίνουν μέσα και ψάχνουν και αν κάτι ανακαλύψουν που δεν είναι έτσι όπως το θέλουν αυτές, μπορούν να κάνουν φασαρία.
Συνάντησα γιαγιάδες
οι οποίες κατάφεραν να αφαιρέσουν την πατρική και μητρική ισχύ και να κάνουν τα εγγόνια τους παιδιά τους
Συνάντησα γιαγιάδες
που κατάφεραν να χωρίσουν τις κόρες και τους γιους τους από την οικογένειά τους και να τους κρατήσουν εκ νέου κοντά τους.


Από κοινωνιολογικής πλευράς


Αυτή η κατάσταση, η οποία δεν αφορά μια οικογένεια αλλά αποτελεί πλέον κομμάτι της ελληνικής οικογένειας και κουλτούρας.
Εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την ανελεύθερη διαπαιδαγώγηση και την νοσηρότητα των οικογενειακών σχέσεων, η οποία εκφράζεται με την έλλειψη ορίων μέσα στους κόλπους της ελληνικής οικογένειας.
Εκφράζει την έλλειψη ελευθερίας της νέας οικογένειας, την απαξίωση της και την καθήλωση της σε παλαιά πρότυπα ανάπτυξης.
Εκφράζει την αναβίωση του τρόπου διαπαιδαγώγησης των νέων γονέων (παιδιών) από τους γονείς τους, ο οποίος στηριζόταν στο “τι θα που ο κόσμος” που σημαίνει ότι στηριζόταν στην καταπίεση, στο κρυφό, στην ενοχή, το φόβο και τον άγχος μέσα στην ελληνική οικογένεια.
Εκφράζει επίσης, μέσα από την λειτουργία των γιαγιάδων, την προσπάθεια διαιώνισης αυτού του τρόπου και των προτύπων που τον στηρίζουν, στις νέες γενιές .


Από ψυχολογικής πλευράς


Εκφράζει την εξάρτηση των νέων γονέων από τους γονείς τους, δηλαδή μια εγωιστική άρνηση της ευρύτερης οικογένεια να αναγνωρίσει την ωριμότητα των παιδιών της, ακόμα και όταν έχουν γίνει ενήλικες-γονείς. Αυτό το πετυχαίνει με τον έλεγχο, την κριτική των νέων γονέων (παιδιών) από τις γιαγιάδες. Πράγμα που μας κάνει να σκεφτούμε ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι μόνο τωρινή αλλά χρονολογείτε από πολύ παλιά. Με αυτό τον τρόπο διατηρείται η καλλιέργεια της ενοχής, της απαξίωσης των νέων γονέων (παιδιών) όπως τότε που δεν ήταν παντρεμένοι, με αποτέλεσμα την χαμηλή αυτοεκτίμηση, την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό τους και στις αποφάσεις τους, οι οποίες έχουν επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών τους..
Σε αυτή την περίπτωση βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παλιό πρόβλημα το οποίο γίνεται καινούργιο. Την έλλειψη αυτονόμησης των νέων γονέων (παιδιών) και της εξάρτησης τους από το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον και περισσότερο από τους γονείς τους (γιαγιάδες).
Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών των καταστάσεων είναι οι γιαγιάδες να ασκούν εξουσία με τον χειρότερο τρόπο, όπως με εκβιασμούς οι οποίοι έχουν σχέση με τα λεφτά, την αρρώστια, τονίζοντας την υποχρέωση που έχουν τα παιδιά τους (γονείς) και την αποφυγή στεναχώριας και εν γένει την καλλιέργεια όπως είπαμε των ενοχών ( θα με πεθάνετε) Με αυτό τον τρόπο, επίσης οι γιαγιάδες καταφέρνουν να υποτάξουν τους γονείς (παιδιά) αν σκεφτούμε ότι ένας νέος γονέας βρίσκεται σε δύσκολη θέση και είναι φυσιολογικό να αισθάνεται ανασφάλεια μέσα στην καινούργια κατάσταση στην οποία βιώνει και δεν γνωρίζει. Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύονται οι γιαγιάδες (μαμάδες) καταλαμβάνοντας μια εγωιστικά αρχηγική θέση μέσα στην οικογένεια, η οποία σε τελική ανάλυση εκτός από τις επιπτώσεις που έχει στους γονείς (παιδιά), έχει σημαντικές επιπτώσεις στα ίδια τα παιδιά (εγγόνια) και στην διαπαιδαγώγησή τους.


Άρα οι νέοι γονείς (παιδιά) με την γέννηση του παιδιού τους, βρίσκονται εκ νέου μπροστά σε ένα νέο πρόβλημα το οποίο είναι παλιό, αυτό της αυτονόμησης τους από τους δικούς τους γονείς
Έχουν όλο το δικαίωμα να το κάνουν, αλλά είναι και υποχρέωση τους απέναντι στα παιδιά τους!!!!
πίνακας: Πάμπλο Πικάσσο

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα