Το ζευγάρι και η συν-δημιουργία

Οι πρώτες σχέσεις με το άλλο φύλλο, φαίνεται ότι προκαλούνται από την ανάγκη της σεξουαλικότητας και την έκφραση του ερωτισμού, αλλά εκφράζουν στην ουσία μια πλατύτερη ανάγκη, μια ανάγκη που αγκαλιάζει όλη την ύπαρξη του ατόμου. Αυτό που ζητάνε και οι δύο από το ζευγάρι η ικανοποίηση . Με αυτό το σκοπό άλλωστε ξεκινάει και η σχέση. Η ικανοποίηση δεν περιορίζεται στην σεξουαλικότητα του ζευγαριού, αλλά στο γενικό πλαίσιο της επικοινωνίας της αποδοχής, της αγάπης προς τον άλλον που διαμορφώνει τον ερωτισμό της σχέσης που είναι κάτι περισσότερο από τη σεξουαλικότητα. Ωστόσο η αναζήτηση συντρόφου εκτός οικογένειας είναι, όπως λένε οι ψυχαναλυτές, για να ξαναβρεί το άτομο, αυτό που είχε μέσα στην οικογένεια. Την αγάπη της μητέρας, την τρυφερότητα αυτής της γονεϊκής σχέσης. Μιας σχέσης που η τρυφερότητα της μετράει είτε με την παρουσία της είτε με την απουσία της..

Το ζευγάρι και η οικογένεια αποτελεί ένα προστατευόμενο χώρο που δίνει την δυνατότητα στα μέλη του να αναπτυχθούν με ασφάλεια. Το ζευγάρι είναι το ξεκίνημα για κάτι καινούργιο, για μια καινούργια περίοδο της ζωής, για ένα καινούργιο χρόνο και χώρο όπου τα μέλη του έχουν την ελευθερία να κτίσουν και να το ζήσουν συγχρόνως. 

 

Ό χωρόχρονος του ζευγαριού επεκτείνεται εσωτερικά και εξωτερικά της σχέσης. Και στα δύο επίπεδα καθορίζει τα όρια του. Το ζευγάρι από μόνο του είναι ένα όριο. Όριο εσωτερικό, όριο εξωτερικό. Μέσα σε αυτά τα όρια δημιουργείτε ένα συναισθηματικό πεδίο, το οποίο καθορίζεται από επιθυμίες, σκέψεις, συναισθήματα, οι συμπεριφορές, των μελών του 

 Το συναισθηματικό πεδίο της σχέσης καθορίζεται από την μορφή των αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στα μέλη της. Με την επανάληψη αυτών των αλληλεπιδράσεων, στο πέρασμα του χρόνου, μπορούν να διαμορφωθούν, σε στέρεα διανοητικά και συμπεριφοριστικά κατασκευάσματα και να αποτελέσουν σταθερές αναφορές για την ισορροπία ή την σύγκρουση μέσα στο ζευγάρι

 

Η συνεργασία του ζευγαριού αποτελεί ένα αναπόφευκτο γεγονός για το κάθε μέλος του Δεν υπάρχει μη συνεργασία, όπως δεν υπάρχει μη επικοινωνία. Στο χωρόχρονο της σχέσης και η μη συνεργασία είναι μια άλλη συνεργασία Η μη συνεργασία παίρνει την θέση της, διαμορφώνοντας το συναισθηματικό πεδίο της σχέσης αρνητικά. 

 

Τα μέλη του ζευγαριού, συμμετέχουν, συνεργάζονται και παράγουν ένα καινούργιο τρόπο ζωής . Συν-δημιουργούν το κόσμο τους και είναι και συν-υπεύθυνοι για αυτόν. Η συν-δημιουργία ενδυναμώνει την αίσθηση του εαυτού καθώς την αίσθηση του άλλου, σαν μέρη ενός όλου που είναι το ζευγάρι. Με αυτό τον τρόπο, παρουσία του ζευγαριού δημιουργεί την αίσθηση του “ανήκω” συναίσθημα που το είχε το άτομο στην οικογένεια καταγωγής του, και αναδημιουργείτε με άλλους όρους μέσα στο ζευγάρι. Το ζευγάρι δημιουργεί το ένα νέο ανήκειν
 

Η ύπαρξη του ζευγαριού και της οικογένειας αποτελούν σημεία αναφοράς στις σχέσεις του ατόμου με το κοινωνικό περιβάλλον, επηρεάζουν την κοινωνική του ταυτότητα Το ζευγάρι γίνεται κομμάτι από την ταυτότητα του, μια καινούργια ιδιότητα, που οριοθετεί και οριοθετείτε μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Το ζευγάρι είναι η περαιτέρω κοινωνικοποίηση του ατόμου από μια άλλη θέση από αυτή που κατείχε στην οικογένεια καταγωγής του. Μια κοινωνικοποίηση που το ίδιο το άτομο συμβάλει για τον εαυτό του και για τους άλλους.

Το ζευγάρι είναι μια κατασκευή λοιπόν, όπου και ο άνδρας και η γυναίκα είναι συν-δημιουργοί και συν-εκμεταλλευτές του κατασκεύασμα τους. Αυτό που ζουν είναι το προϊόν αυτού που παράγουν. 

 

Πίνακας: Gustave Moreau237 × 320 - paperblog.fr