Η τοξικομανία γίνεται "αρρώστια" οικογενειακή.
...Η
παρουσία της ηρωίνης αλλάζει την
συμπεριφορά του κάθε μέλους στην
οικογένεια σε τέτοιο βαθμό σαν να
φαίνεται ότι όλοι είναι τρελοί. Αυτό
που δίνει αυτή την εντύπωση είναι η
συν-εξάρτηση της οικογένειας από τον
χρήστη να είναι σε τέτοιο βαθμό, όπου
κανείς να μην μπορεί να ελέγξει τις
καταστάσεις, αλλά και όταν πηγαίνει να
τις ελέγξει, βάζοντας όρια, αυτή η στάση
να δημιουργεί μια μεγαλύτερη ανασφάλεια.
Στην ουσία όπως λέει και μια συγγραφέας
“δεν είναι ότι εμείς είμαστε τρελοί
αλλά η κατάσταση που ζούμε είναι τρελή”.
Βασικά
συναισθήματα που επικρατούν είναι ο
θυμός, η ντροπή, η ενοχή, η γενικευμένη
ανασφάλεια και ο φόβος. Ο φόβος είναι
ίσως το ισχυρότερο συναίσθημα που
επικρατεί στην οικογένεια και έχει
σχέση με την επαπειλούμενη απουσία του
χρήστη καθώς και με το προκαταβολικό
πένθος που έχει κατακλείσει την οικογένεια
ακόμα και αν ο χρήστης βρίσκεται εν ζωή.
Εδώ πρέπει να υπενθυμίσω
αυτό που έλεγε ο Γουίλιαμ Μπάροουζ,
Αμερικάνος συγγραφέας και χρήστης μέχρι
τα εξήντα του χρόνια, “ότι
ο χρήστης είναι κάποιος που ζει χωρίς
να είναι ζωντανός και κάποιος που έχει
πεθάνει χωρίς να είναι νεκρός”.
Αυτά
τα λόγια λοιπόν νομίζω ότι ερμηνεύουν
αυτό που μπορεί να ζει μια οικογένεια
που ένα μέλος της είναι χρήστης ηρωίνης.
Ζει κάτω μια κατάσταση ατελείωτου
πένθους, με εκνευρισμούς, αντιπαλότητες,
συνεχούς εκβιασμούς, εκρήξεις βίας,
αλλά και θλίψη, κλάμα, μοναξιά, απογοήτευση
και τέλος ενεδρεύει η κατάθληψη.
Το
πένθος καταλαμβάνει το μελλοντικό
ορίζοντα της οικογένειας με ένα σκοτεινό
πέπλο, και με τον ίδιο τρόπο που η ηρωίνη
υποχρεώνει τον χρήστη να ζει στο σήμερα,
υποχρεώνει και την οικογένεια να μην
μπορεί να προγραμματίσει τίποτα για το
αύριο. Χρήστης και οικογένεια είναι
αιχμάλωτοι στο εδώ και τώρα της ηρωίνης.
Ο
φόβος λοιπόν καθορίζει το συναισθηματικό
πεδίο της οικογένειας και επανακαθορίζει
τους ρόλους και τα δυναμικά ισχύος
ανάμεσα στα μέλη της. Ο φόβος της
απώλειας, πιο γενικά ο φόβος δεν έχει
να κάνει μόνο με το μέλος της οικογένεια
που κάνει χρήση αλλά με την οικογένεια
την ίδια όπου ο φόβος μπορεί να αποτελεί
ένα βασικό χαρακτηριστικό της.
'Έτσι
λοιπόν μπορούμε να αναρωτηθούμε με βάση
την απώλεια:
Για
ποια απώλεια μιλάμε;
Τι
σημαίνει αυτή η απώλεια;
Ποια
σχέση έχει με τις σχέσεις μέσα στην
οικογένεια;
Ποια
σχέση έχει με την δια γενεαλογική ιστορία
της οικογένειας;
Ποια
σχέση έχει με τον μύθο της οικογένειας;
Ποια
σχέση έχει με το κρυφό στην οικογένεια;
και
το πένθος, ποια σχέση έχει με όλα τα
παραπάνω;
Με
αυτό το σκεπτικό θέλουμε να τονίσουμε
το γεγονός ότι η παρουσία της χρήσης
δεν αποτελεί ένα στοιχείο το οποίο
ανάγεται μόνο στην ακόρεστη επιθυμία
του χρήστη για την ηρωίνη, αλλά αποτελεί
ένα στοιχείο διασύνδεσης με κάτι πιο
βαθύ και ουσιαστικό το οποίο έχει σχέση
με τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια,
καθώς με την ιστορία της , και την εικόνα
που έχει για τον εαυτό της.
Η
χρήση ηρωίνης έρχεται πολλές φορές να
σταμπάρει αυτή την ιστορία και να
αμφισβήτηση τον μύθο της οικογένειας
Έρχεται να θρυμματίσει την εικόνα της,
να χαλάσει την βιτρίνα της οικογενειακής
ευημερίας. Έτσι η τοξικομανία δεν είναι
απλά μια άρρωστη κατάσταση που αφορά
τον χρήστη και την ουσία, αλλά γίνεται
μια οικογενειακή αρρώστια η οποία
εντάσσεται και αποτελεί κομμάτι της
οικογενειακής ιστορίας, έτσι ώστε η
χρήση να καθορίζει τα επόμενα στάδια
εξέλιξης της............
Κερεντζής
Λάμπρος
Σχόλια