Ηρωίνη: μια ανταγωνιστική σχέση






Η σχέση με την ηρωίνη είναι μια ανταγωνιστική σχέση. Από την πρώτη στιγμή η σχέση μαζί της είναι μια σχέση πάλης, πολέμου, μια σχέση επικράτησης, συμβιβασμού, αντίστασης, χαράς και πόνου Είναι μια σχέση αγωνίας, φόβου, και απογοήτευσης. Μιας απογοήτευσης που τρέχει να κρυφτεί κάτω από το λευκό συννεφάκι της. Από την πρώτη στιγμή, ο χρήση σκέπτεται ότι δεν θα τον γονατίσει και ότι μπορεί να την σταματήσει όποτε θέλει. Το ζήτημα είναι ότι όταν υπάρχει η ηρωίνη, ο χρήστης δεν θέλει τίποτα άλλο εκτός από αυτή. Πάντα λοιπόν, το ίδιο παραμύθι του χρήστη. Η ίδια ψευδής εντύπωση, ότι μπορεί να τα καταφέρει μόνος του μαζί της.

Όλοι οι χρήστες περνάνε από αυτή την κατάσταση αναμέτρησης με την ηρωίνη. Μπαίνουν σε μια ανταγωνιστική σχέση με την ουσία από την πρώτη στιγμή. Από την πρώτη στιγμή σκέπτονται ότι δεν θα γίνουν σαν τους άλλους χρήστες, Από την πρώτη στιγμή μετράνε την αντοχή τους, την δύναμή τους για ζωή, μαζί της. Αυτή η ψευδής εντύπωση ισχύος του χρήστη απέναντι στην ηρωίνη, αποτελεί το υπαρξιακό πρελούδιο της τοξικομανίας. Αποτελεί μια συνεχής δήλωση ανεξαρτησίας απέναντι στην ουσία, η οποία δεν πραγματώνεται. Όπως σε ένα πιο ευρύτερο επίπεδο μπορεί να αποτελεί μια συνεχής δήλωση ανεξαρτησίας απέναντι στην ζωή, η οποία δεν πραγματώνεται. Αυτό το καταλαβαίνει ο χρήστης. Το καταλαβαίνει μετά από χρόνια χρήση και τον πιάνει πανικός για τα χρόνια που περάσαν και συνεχίζει την χρήση, για να ξεχάσει τα χρόνια που έρχονται.

Όμως αυτή η σχέση ισχύος με την ηρωίνη αναπαράγεται ακόμα και αν ο χρήστης έχει “κόψει”. Αναπαράγεται και κατά την διάρκεια της αποτοξίνωσης και μπορεί να αναπαράγεται σε ολόκληρη την ζωή, αν δεν την μετουσιώσει σε κοινωνικούς αποδεχτούς τρόπους ανταγωνισμού. Αν δεν ανταγωνιστεί με την κοινωνία και δεν κερδίσει την θέση που του αρμόζει μέσα σε αυτή.

Μια ψιλή δεν κάνει τίποτα”. Με αυτή την σκέψη ξαναμπαίνει στην ανταγωνιστική σχέση μαζί της Με αυτή την σκέψη κάνει την υποτροπή και ξεχνάει δια μαγείας τις δυσκολίες που έχει περάσει στο παρελθόν για να κόψει. Η Ηρωίνη έχει μια θαυμαστή ικανότητα να σβήνει τα χνάρια των βασανιστηρίων, σωματικών και ψυχολογικών που έχει υποβάλει τον χρήστη. Αφήνει μόνο το βουβό κλάμα μιας παγωμένης ευτυχίας να σκορπά την προσδοκία της ηδονής Έτσι ο χρήστης νομίζει, ακόμα μια φορά, ότι μπορεί να την ανταγωνιστεί, ότι μπορεί να την σταματήσει, όποτε αυτός θέλει, διότι πιστεύει ότι η ηδονή είναι δικιά του και μπορεί αυτός να την ελέγξει. Ακόμα όμως και αυτή η σκέψη της παντοδυναμίας του απέναντι στην ηρωίνη δεν είναι παρά δημιούργημά της. Δεν είναι παρά το παραμύθι της πληρότητας και της δύναμης που δημιουργεί μέσα από την χρήση. Έτσι ο χρήστης, με αυτή την σκέψη, δηλαδή ότι μπορεί να ελέγξει την χρήση, κάνει χρήση.

Για αυτή την κατάσταση, οι ερευνητές κάνουν  την υπόθεση ότι ο χρήστης αναπτύσσει αυτή την επιθυμία ελέγχου του ναρκωτικού, αντικαθιστώντας την επιθυμία, αλλά και την αποτυχημένη προσπάθεια του, να ελέγξει τις διαπροσωπικές και οικογενειακές του σχέσεις. 
 
Με λίγα λόγια, ο χρήστης προσπαθεί να αντικαταστήσει τον αποτυχημένο έλεγχο των διαπροσωπικών του σχέσεων, με την προσπάθεια ελέγχου της ηρωίνης.

Κερεντζής Λάμπρος

Πίνακας Bryan Lewis Saunders   406 × 600 - fenelonpremieres.blogspot.com

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα