Η ανάγκη της οικογένειας ( Εφηβεία 11 )






Η εφηβεία είναι μια εποχή μοναδική για κάθε άνθρωπο. Είναι μια παραγωγική περίοδο, ένα πέρασμα από την παιδικότητα στην ενηλικίωση. Την περίοδο αυτή η εφηβεία δημιουργεί τον εαυτό της, την προσωπικότητα της. Η προσπάθεια όλη, παρουσιάζει τη ρευστότητα μιας ταυτότητας υπό κατασκευή. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.

Τη μεταβατική αυτή περίοδο η εφηβεία δεν τη περνάει μόνη της. Το περιβάλλον και μάλιστα το οικογενειακό την ακολουθεί, επηρεάζεται και επηρεάζει την εξέλιξη του εφήβου.

Στην εφηβεία, η οικογένεια εγκαταλείπει, μαζί με τον έφηβο, την παιδική ατμόσφαιρα του σπιτιού, όπου ο λόγος του γονέα λειτουργούσε με περισσότερη άνεση. Όπου το παιδί υπάκουε, αλλά και αν πρόβαλε αντίσταση η αντίστασή του ήταν εύκολο να καμφθεί. Στην εφηβεία αυτά έχουν τελειώσει. Η σωματική του διάπλαση, καθώς και η διανοητική του κατάσταση, τον καθιστούν ένα σημαντικό παίχτη  στην οικογένειας, και αποτελεί βασικό παράγοντα διαμόρφωσης της ατμόσφαιρας της,

Η εφηβεία εκδηλώνεται περισσότερο με την εναντίωση, την άρνηση, την αποφυγή δηλαδή με μια διαφοροποίηση, μια προσπάθεια αυτονόμησης. Ο έφηβος/η εκδηλώνει αυτές τις τάσεις με τον λόγο, την συμπεριφορά, με την εμφάνισή του, με τα ενδιαφέροντα του, με όλο του το είναι.

Τις περισσότερες φορές τις τάσεις αυτονόμησης της εφηβείας, οι γονείς τις βιώνουν σαν να στρέφονται ενάντια τους, και θέλουν να παρέμβουν, το θεωρούν άδικο και απογοητεύονται, θυμώνουν και δημιουργούνται κρίσεις. Στην ουσία όμως η εφηβεία με αυτή την συμπεριφορά ζητά την αποδοχή, την αγάπη, την φιλικότητα, την οριοθέτηση, την προσοχή.

Στην ουσία, ο έφηβος/η χρειάζεται μια ασυνεχή επιβεβαίωση της σημαντικότητας του. Χρειάζεται την οικογένεια και είναι ευαίσθητος περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο της ζωής του, στο τι θα πει, και τι θα κάνει για εκείνον.

Έτσι χωρίς να βιαστούμε να κρίνουμε τον λόγο του, καθώς και την συμπεριφορά του, πρέπει να κρατάμε ανοιχτό τον διάλογο μαζί του, να ακούμε την γνώμη του και να την λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν.

Οι έφηβοι θέλουν οι γονείς να τους ακούνε. Να τους ακούμε να λένε τις ιστορίες τους, τα ενδιαφέροντά τους και τα αισθήματά τους με υπομονή, κατανόηση, και αποδοχή.

Ο έφηβος χρειάζεται να ξέρει ότι μπορεί να μοιραστεί το πρόβλημα του, τις ανησυχίες και να ξέρει ότι τον στηρίζουμε, αλλά το σπουδαιότερο ότι είμαστε εχέμυθοι.

Επίσης χρειάζεται να σεβαστούμε τον χρόνο και τον χώρο του, την ιδιωτικότητα του.

Με όλα τα παραπάνω χρειάζεται ν' αφιερώνουμε χρόνο στις οικογενειακές επαφές. Να συμμετέχουμε σαν οικογένεια σε κάτι κοινό, έξοδο, ταξίδι, φαγητό. Πάντως όσο αναφορά τα γεύματα στην οικογένεια, έρευνες απέδειξαν ότι το να τρώμε μια φορά την ημέρα μαζί στην οικογένεια, μπορεί να εμποδίσει τον έφηβο να αναζητήσει εμπειρίες που έχουν ρίσκο.

Για τους παραπάνω λόγους πρέπει να είμαστε έτοιμοι και διαθέσιμοι για το κάθε τι Ίσως χρειαστεί ακόμα και να προετοιμάσουμε την επέμβασή μας, δηλαδή χρειάζεται να σκεφτούμε περισσότερο τις ενέργειες μας απέναντί του, να προβληματιστούμε με τον τρόπο που σκεφτόμαστε για την εφηβεία και να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τα καινούργια δεδομένα που μας προσφέρει στο παιχνίδι της ζωής. 

Αυτά όλα θα βοηθήσουν να γνωρίσουμε και να μας γνωρίσει καλύτερα το παιδί μας. Θα μας βοηθήσουν να είμαστε ανοιχτοί και ανεκτικοί στις αλλαγές και να μην ξεχνάμε ότι είμαστε μπροστά σε μια ταυτότητα υπό κατασκευή, αυτή της εφηβείας, αλλά και σε μια ταυτότητα υπό ανακατασκευή αυτή των γονέων

Η εφηβεία σε αυτό το ταξίδι της ζωής με τον έξω κόσμο, χρειάζεται τον γονέα δίπλα του, σύμμαχο του και όχι ενάντια του. Τον έχει ανάγκη όχι σαν ένα κριτή, αλλά σαν συνοδό, σαν μια παρουσία που τον “προσέχει” και πιστεύει ότι θα “προχωρήσει”στην ζωή του.

Κερεντζής Λάμπρος

πίνακας: Γουναρόπουλος Γεώργιος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα