Η στέρηση (της ηρωίνης)


Η ζωή του χρήστη είναι ένα κουβάρι μπερδεμένα συναισθήματα, φόβου, αγωνίας, ανασφάλειας. Μια ζωή χωρίς στόχο, χωρίς μέλλον και παρελθόν, μια ζωή τρομοκρατημένη, αρπαγμένη απεγνωσμένα από το μαστάρι του εφιάλτη, που εκτός από την εφορία και την ευτυχία της νάρκωσης κουβαλάει και την « Στέρηση ». Ίσως η στέρηση είναι πιο σημαντική από την εφορία της ηρωίνης. Η στέρηση είναι αυτή που πολύ γρήγορα κανονίζει το παιχνίδι και όχι η εφορία. Η στέρηση είναι αυτή που κάνει τον χρήστη να ψάχνει την ουσία και όχι η εφορία. Παρ΄ όλα αυτά, η στέρηση είναι πάντα κρυμμένη. Κανείς δεν σκέπτεται την στέρηση, αλλά όλοι σκέφτονται την εφορία. Δηλαδή όχι την αιτία, αλλά το αποτέλεσμα. Όλη του η ενέργεια του χρήστη, καταναλώνεται στην αποφυγή της στέρησης από την ουσία. 

 Θα λέγαμε πως η χρήση φανερώνει την άρνηση κάθε είδους κοινωνικής δραστηριότητας. Όλη η δραστηριότητα του ατόμου καταναλώνεται, στην κτήση της ικανοποίησης που δεν έρχεται ποτέ. Στην ουσία ο περισσότερος χρόνος δεν αφιερώνεται στην χρήση αλλά την αναζήτηση της χρήσης. Γι αυτό έχουμε μια γενικευμένη αποξένωση του χρήστη από το κοινωνικό του περιβάλλον. Αυτό επιφέρει με την σειρά του, την αποξένωση από τον ίδιο τον εαυτό.

Θα λέγαμε επίσης ότι φόβος των «στερητικών», όπως λένε οι χρήστες καταλαμβάνει όλη την ζωή. Οι χρήστες ζούνε πάντα με αυτό το φόβο, ακόμα και όταν είναι φτιαγμένοι. Ο φόβος της στέρησης τους ακολουθεί παντού. Η Πράξη της λήψης της ουσίας, δηλαδή συμπεριφορά του χρήστη για την λήψη είναι αυτή η οποία δίνει την εντύπωση του έλεγχου. Είναι μια ενέργεια έλεγχου της στέρησης. Αυτή η πράξη μαζί με την κινητικότητα του χρήστη για την αποφυγή της στέρησης, δίνει την εντύπωση στο χρήστη ότι  κινείται, ενεργεί, ζει
 
Όμως ο φόβος της στέρησης δεν αποτελεί κανόνα μόνο για τους χρήστες αλλά αποτελεί κανόνα για όλη την ανθρωπότητα. Οι στερήσεις διαμορφώνουν ένα δυναμικό ψυχολογικό τοπίο όπου το άτομο ανάλογα την κοινωνική του θέση σηματοδοτεί, τι γι’ αυτόν σημαίνει στέρηση και ενεργεί ανάλογα για την αποφυγή της. Όλη η ενέργεια του ατόμου κατευθύνεται προς την δημιουργία συνθηκών κατάλληλων για την αποφυγή της στέρησης Το ίδιο μπορούμε να παρατηρήσουμε σε κοινωνικό, κρατικό, οικογενειακό επίπεδο. Δηλαδή αυτοί οι θεσμοί υπάρχουν για να εκπληρώσουν αυτό το στόχο, την ανεμπόδιστη ανάπτυξη του ανθρώπου και την αποφυγή συνθηκών στέρησης υλοκών και συναισθημετιών. Με τη δημιουργία αυτών των κατάλληλων συνθηκών οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του κάθε ατόμου τόσο στην σχέση με τους άλλους όσο και με τον εαυτό του. Βασικότερο εμπόδιο στην ανάπτυξη αυτή, είναι η στέρηση.

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης συνδέεται άμεσα με τον φόβο της στέρηση. Αν δούμε το ένστικτο στο πέρασμα των αιώνων μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο πυρήνας του έμεινε αμετάβλητος, αλλά ο τρόπος έκφρασής του άλλαξε, σύμφωνα με την εποχή και τις προτεραιότητες της. Κοινωνικοποιήθηκε θα λέγαμε, απέκτησε μορφές αποφυγής της στέρησης αποδεχτές από το κοινωνικό σύνολο. Η εργασία π.χ. είναι μια μορφή αποφυγής της στέρηση, ακόμα και αν ο στόχος μας είναι ο πλουτισμός. Άλλοι στερούνται την τροφή και άλλοι την Β.Μ.V
 
Όλοι ζούμε με τον φόβο των στερητικών και ενεργούμε για την αποφυγή τους. Η στέρηση λοιπόν, σε στιγμές πανικού, ή ο φόβος της στέρησης μπορεί να πάρει μορφές έκφρασης οι οποίες είναι αντικοινωνικές και στηρίζονται περισσότερο στη ακατέργαστη έκφραση του ενστίκτου, παρά στην λογική. Αυτό το παρατηρούμε σε καταστάσεις πανικού, φυσικές καταστροφές κ.λ.π. σε αυτές τις καταστάσεις το άτομο ξεχνά την εκπαίδευση του και ενεργεί περισσότερο με τρόπο ο οποίος ανήκει σε παλαιότερα στάδια φυλογενετικής ανάπτυξης. 
 
Ο χρήστης λοιπόν ζει, κατοικεί μέσα σε ένα τέτοιο πανικό, στο πανικό της έλλειψης. Οι ενέργειες για την αποφυγή της έχουν να κάνουν, τις περισσότερες φορές με την ακατέργαστη έκφραση του ενστίκτου, παρά με την λογική της αντιμετώπιση. Με όλα θέλω να τονίσω, ότι η στέρηση έχει πάντα τον πρώτο λόγο. Η στέρηση από την ηρωίνη είναι μορφή έκφρασης μιας γενικότερης στέρησης την οποία βίωσε και βιώνει το άτομο, μέσω της οποίας έχει μάθει να εκφράζεται. Η παρουσία της ηρωίνης δίνει την ευκαιρία στον χρήστη να συγκεντρώσει όλες τις μορφές των στερήσεων τις οποίες έχει υποστεί, σε μία, αυτή της ηρωίνης. 

Αυτή η κατάσταση δίνει την εντύπωση του ελέγχου, όπως έχουμε πει ήδη, της στέρησης, την οποία ο χρήστης βιώνει συγχρόνως και σαν έλεγχο της ηδονής. Μέσω της ουσίας, ο χρήστης αποκτά την εντύπωση, ότι κρατά την ηδονή στα χέρια του και αποφεύγει την στέρηση, δηλαδή μπορεί να φθάνει σε οργασμικές καταστάσεις, όποτε αυτός θέλει και δεν χρειάζεται κανένα για να τον βοηθήσει, παρά μόνο την ηρωίνη. Σε αυτό το σημείο ενεδρεύει και η παγίδα της "ελευθερίας" που νιώθει, διότι δεν μπορεί να καταλάβει ότι αυτό που κρατά και μπορεί και ελέγχει δεν είναι η ηδονή,  αλλά στέρησή της.
 
Κερεντζής Λάμπρος

πίνακας: Olivier Boutin





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα