Πολιτική της επιτήρησης ή επιτήρηση της πολιτικής

Το μνημόνιο πρόκειται για μία σειρά από μέτρα τα οποία επιβάλλει ο Α ο οποίος "κρατάει στη ζωή" τον Β, ώστε ο Β να μπορέσει να εξυγιανθεί. Αν ο Β δεν το τηρήσει, τότε είναι πολύ πιθανόν ο Α να σταματήσει να τον βοηθάει κι έτσι να επέλθει το μοιραίο.
Αυτός που επιβάλλει το μνημόνιο, είναι στην ουσία σαν να επεμβαίνει στη διακυβέρνηση μίας χώρας, μιας και ορίζει σε μεγάλο βάθος τι θα λειτουργήσει και πως. 1
Με την παρουσία του μνημονίου μια κυβέρνηση δεν είναι ελεύθερη να οργανώσει, να διευθύνει και να διοικήσει το ανθρώπινο δυναμικό της κοινωνίας που την εξέλεξε, όπως επίσης να καθορίσει το σύνολο κοινωνικών δραστηριοτήτων και των κοινωνικών πρακτικών, που εφαρμόζονται σε επί μέρους τομείς της δημόσιας ζωής, διότι δυστυχώς δεν σχεδιάζονται από αυτή.
Τα μνημόνια λοιπόν υποτιμούν τις λειτουργίες του κοινοβουλίου και μάλιστα την πιο βασική αυτή της νομοθετικής. Χωρίς νομοθετική ικανότητα η ουσία του κοινοβουλίου είναι ανούσια, γίνεται μια καρικατούρα, όπου οι βουλευτές υποδύονται τους βουλευτές χωρίς να έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν, αλλά μόνο να αποδέχονται αποφάσεις των άλλων. Άρα η λειτουργία του πολιτεύματος κινείται σε ένα πεδίο όπου έχει αφαιρεθεί η πολιτική.
Από την κυβέρνηση έχει αφαιρεθεί η πρακτική της διακυβέρνησης. Η μόνη λειτουργία που της επιτρέπεται είναι αυτή της επιτήρησης. Δηλαδή με τα μνημόνια η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση δεν είναι παρά ένας τοποτηρητής των αποφάσεων του μνημονίου. Το μόνο που μπορεί να ασκήσει είναι μια πολιτική της επιτήρησης, η οποία συγχρόνως λειτουργεί και σαν επιτήρηση της πολιτικής.
Κερεντζής Λάμπρος
1http://ti-einai.gr/mnimonio/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα