Σημείωση περί τέχνης



Πρώτη εκδοχή, αποσπασματική

Η τέχνη είναι η σκοτεινή επιθυμία των πραγμάτων. Αγωνιώδες λέξεις λαχταρούν να μπουν στο ποίημα, φτωχά τοπία ολοκληρώνονται στο πίνακα, άρρωστοι άνθρωποι γίνονται όμορφοι εντός της. Που σημαίνει: ο καλλιτέχνης εξυψώνει τα πράγματα που επιλέγει να απεικονίσει, τα αποσπά από τις πολλές τυχαίες, συμβατικές σχέσεις, τα απομονώνει και τα τοποθετεί, αυτά τα μοναχικά πράγματα, σε μια απλή, καθαρή επικοινωνία μαζί τους. Αν αγαπά ένα πράγμα, τότε στην σκιά του προβαίνει σα αναρίθμητες σιωπηλές εξομολογήσεις και του εμπιστεύεται εκατοντάδες μυστικά. Όμως οι προσωπικές αισθήσεις προβάλλουν πίσω από αυτό το ένα, στενό πράγμα και τον πιέζουν να βάλει ένα νέο πρόσχημα πλάι σε αυτό το πρώτο, το περιορισμένο πρόσχημα, και στο τρίτο και στο τέταρτο πρόσχημα να χτίσει εκείνο το τοίχος, πίσω από το οποίο η ζωή του γίνεται θυελλώδης. Και τα πράγματα μοιάζουν παράξενα οικεία, εκείνα που σιγά σιγά γίνονται προσχήματα του Βαθιές άγνωστες στον ίδιο το καλλιτέχνη σχέσεις δένουν το ένα με το άλλο. Μοιάζουν πια μεταξύ του. Τα σκοτεινά του περιγράμματα φέρουν (...)

Δεύτερη εκδοχή

Η τέχνη είναι η σκοτεινή επιθυμία των πραγμάτων Όλα τους θέλουν να γίνουν εικόνες των μυστικών μας. Ευχαρίστως θα εγκατέλειπαν το ξεθωριαμένο τους νόημα για να ενδυθούν κάποια από τις μύχιες νοσταλγίες μας. Διεισδύουν στις δονούμενες αισθήσεις μας διψώντας να γίνουν τα προσχήματα των συναισθημάτων μας. Δραπετεύουν από το συμβατικό. Θέλουν να είναι ότι εμείς τα θεωρήσουμε ευγνώμονα και πρόθυμα θα πάρουν τα νέα ονόματα που θα τους χαρίσει ο καλλιτέχνης. Είναι σαν τα παιδιά που παρακαλούν να τα πάρουμε μαζί μας σε ένα ταξίδι: δεν θα τα καταλάβουν όλα, αλλά οι χιλιάδες σκόρπιες και τυχαίες εντυπώσεις θα αποτυπωθούν απλά και όμορφα στο πρόσωπό τους. Έτσι θέλουν να σταθούν τα πράγματα μπροστά από τις εξομολογήσεις του καλλιτέχνη, αν τα διαλέξει για πρόσχημα στο έργο του: να αποσιωπούν και να ανακαλύπτουν συνάμα. Σκοτεινά, μα φωτισμένα από το πνεύμα του σαν τα πολλά πρόσωπα στο τραγούδι της ψυχής του.

Τούτο το κάλεσμα αφουγκράζεται ο καλλιτέχνης:την επιθυμία των πραγμάτων να γίνουν η γλώσσα του. Αυτός θα τα εξυψώσει από τις δυσβάσταχτες και ανούσιες σχέσεις του συμβατικού στους σπουδαίους συσχετισμούς του βαθύτερου είναι του.

1898

Απόσπασμα από το Βιβλίο

ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

του
RAINER MARIA RILKE

πίνακας Paul Cézanne

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα