ΕΥΧΟΜΑΙ...

ΕΥΧΟΜΑΙ η οικογένεια να φροντίσει να υπάρξουν οι συνθήκες που θα βοηθήσουν τα παιδιά της να εισέλθουν στον κοινωνικό στίβο και να λειτουργήσουν παράλληλα με τον ενήλικα και ισότιμα με αυτόν.

ΕΥΧΟΜΑΙ να καταλάβουμε ότι η οικογένεια δεν είναι ένας χώρος και χρόνος που βρεθήκαμε τυχαία μέσα της. Αντίθετα ότι είναι ένας χωρόχρονος που κατασκευάστηκε από μας και συνεχίζει να κατασκευάζεται, με την ισότιμη συμμετοχή των παιδιών μας. Εύχομαι να καταλάβουμε ότι είναι μια συνκατασκευή στην οποία συμμετέχουν όλοι το ίδιο από οποιαδήποτε θέση και αν βρίσκονται.


ΕΥΧΟΜΑΙ να καταλάβουμε ότι η οικογενειακή σχέση είναι μια παιδαγωγική σχέση. Ότι, με τον τρόπο του, το παιδί “διαπαιδαγωγεί” και αυτό τους γονείς του, με την έννοια ότι τους επηρεάζει και καθορίζει τις αντιδράσεις τους τόσο στην σχέση μαζί του, όσο στις μεταξύ τους σχέσεις.


ΕΥΧΟΜΑΙ λοιπόν στην συνειδητοποίηση της διεστραμμένης αντιμετώπισης του παιδιού σαν ένα ανάπηρο άτομο που χρειάζεται πάντα κάποιο άλλον για να μπορεί να αντιμετωπίσει τον αγώνα της ζωής.


ΕΥΧΟΜΑΙ τα παιδιά να πάψουν να είναι εξαρτημένα από το τι θα αισθανθούν οι γονείς τους.
ΕΥΧΟΜΑΙ να πάψουν να περιορίζουν την ελευθερία τους, τις αποφάσεις τους, τις σκέψεις που κάνουν για τον εαυτό τους και να μην τις αντικαταστούν με σκέψεις που αφορούν τους γονείς, σαν να είναι ίδιοι οι γεννήτορες τους.


ΕΥΧΟΜΑΙ οι μητέρες να μπορούν να λειτουργούν ανεμπόδιστες από την κοινωνική αδικία που στοχεύει αυτές και τα παιδιά τους.
ΕΥΧΟΜΑΙ να είναι ισότιμες, ελεύθερες και δημιουργικές για ότι καινούργιο, για ότι σημαντικό έχουν μέσα τους που πάντα στοχεύει την αγάπη, την στοργή και την αφοσίωση.


ΕΥΧΟΜΑΙ οι πατεράδες να μπορούν να συλλάβουν το εύρος της σημαντικότητας που έχουν για τα παιδιά τους.
ΕΥΧΟΜΑΙ να μπορούν να φανταστούν τον πεπερασμένο εαυτό τους, ότι για τα παιδιά τους δεσπόζει σαν αθάνατη φιγούρα. Ότι η παρουσία τους κυριαρχεί και τα καθοδηγεί με ένα τρόπο που ούτε αυτοί, ούτε αυτά, μπορούν να ελέγξουν.


ΕΥΧΟΜΑΙ στην κατάργηση της παιδοκεντρική κοινωνική αντίληψη της μαθησιακής διαδικασίας, η οποία στηρίζεται στην ικανότητα του παιδιού να καταλάβει.
ΕΥΧΟΜΑΙ στην κατάργηση του όρου “εξυπνάδα”, που κυριαρχεί και δημιουργεί ένα περιβάλλον ανταγωνιστικό και καθόλου συνεργατικό για το παιδί, που δεν βοηθάει στην ανακάλυψη της γνώσης παρά μόνο σαν κάτι νεκρό και μη αναγκαίο συστατικό για την καθημερινή ζωή.


ΕΥΧΟΜΑΙ η εκπαίδευση να φροντίσει να αποδώσει την σημασία που πρέπει στο παιδί, έτσι ώστε το εκπαιδευτικό σύστημα, αντί τις ποδηγετεί τις ικανότητες του και να τις εμποδίζει, να προάγει και να τις επιβραβεύει.


ΕΥΧΟΜΑΙ στην ανάπτυξη της ικανότητας να επιλύουμε τις προβληματικές καταστάσεις, πράγμα που δυναμώνει τις εσωτερικές και εξωτερικές διεργασίες της αυτονομίας μας.


ΕΥΧΟΜΑΙ στην αποδοχή της απόλαυσης σαν μια νέα συγκίνηση που επιτρέπει την γνώση του εαυτού μας και την όλο περισσότερο ανακάλυψή του.


ΕΥΧΟΜΑΙ στην αναζήτησης πάντα του καινούργιου, του άγνωστου, του αυθόρμητου και του διαφορετικού.
ΕΥΧΟΜΑΙ στην απομάκρυνση από το παλιό, στην απομάκρυνση από την επανάληψη και το πέρασμα σε μια νέα διάσταση του πραγματικού που κανείς δεν γνωρίζει ακόμα και που μένει να ανακαλυφθεί.


ΕΥΧΟΜΑΙ το 2017 γεμάτο από την χαρά της συνειδητότητας, της δημιουργίας, και της αρμονικής συνκατασκευής του κόσμου μας, και του κόσμου των άλλων.

Κερεντζής Λάμπρος