Στη Γυναίκα...



Εικόνες θελκτικές, της έκστασης και της αγωνίας σέρνονται μέσα μας στάζοντας μέλι στις συνάψεις των ημισφαιρίων. Κατασκευάζουν την φαντασία, δημιουργούν τους φθόγγους, τις φωνές, τις κραυγές. Φτιάχνουν τη γλώσσα!! Η γυναίκα οργανώνει το χώρο και το χρόνο της σκέψης αποδίδοντας με τη παρουσία της, το νόημα σε κάθε περίοδο της ζωής μας.

Η Γυναίκα γλιστρά στα δάκτυλα μας το νερό της ζωής. Είναι λίμνη που βυθιζόμαστε μέσα της με διάφορους τρόπους, από διάφορες εποχές, με διάφορες εικόνες εαυτού. Κομμάτια από την σάρκας της που επιπλέουν, γίνονται σωσίβια πρόωρων ανησυχιών, ταραγμένων σκέψεων, προσδοκιών, ερωτικών διαδικασιών, ενεργειών που δεν τελειώνουν την κατασκευή μας, την ανάδυση μας, την ύπαρξή μας δίπλα της.

Από τότε που το σώμα της, φιλοξένησε τα βηματάκια της παιδικότητας μας, αναρριχόμαστε στις λείες επιφάνειες του. Νιώθουμε την γεύση του με διάφορους τρόπους, για διάφορους λόγους. Μας μεταφέρει κρεμασμένους από το στήθος της μέχρι τα γηρατειά. Έτσι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι ανεξέλεγκτο κομμάτι του κορμιού της. Αλλάζει τις διαστάσεις του δικού μας κορμιού. Αλλάζει τις μορφές μας, σύμφωνα με την αλλαγή της... δική της μορφής.

Η ανθισμένη της ανάσα φυσάει τον έρωτα, που δίνει πνοή σε ότι μας περιτριγυρίζει και κάνει το χαμένο μας κορμί να μεστώνει, να μεγαλώνει, να ανθίζει, να βγάζει καρπούς. Η μεταξένια της ανάσα απλώνει το κήπο της επαγγελίας πάνω στην γη. Κουβαλά τον παράδεισο μ' ένα χαμόγελο, μ' ένα βλέμμα, μ' ένα νεύμα, γι αυτό και οι θρησκείες την μίσησαν, και αν μπορούσαν θα την είχαν εξαφανίσει. Κουβαλά το νόημα των φυσικών φαινομένων, των κοσμικών καταστάσεων γι αυτό και οι φιλόσοφοι την περιφρόνησαν, την κατηγόρησαν και την υποβίβασαν σε οικοσκευή.

Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να φύγουμε μακριά της. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να την αρνηθούμε. Είμαστε αιχμάλωτοι καθώς την κουβαλάμε αιχμάλωτη μέσα μας! Την βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. Χανόμαστε στα διαφορετικά πρόσωπα της, στα διαφορετικά βλέμματα της, στις διαφορετικές καμπύλες του σώματός της.

Η Γυναίκα, μας περιέχει καθώς την περιέχουμε. Μας πυροδοτεί, μας αναστατώνει, μας θυμίζει ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί! Η απουσία της φέρνει την ερήμωση της σκέψης, της γλώσσας, της σάρκας... της αίσθησης,
Η απουσία της κουβαλά τον θάνατο.

Κερεντζής Λάμπρος

πίνακας:Louis TRESERRAS

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα