Ο κύριος Αυτιάς...



Γιώργος Αυτιάς :
" Έτοιμος ήμουν να πάω στο προεδρικό μέγαρο , αλλά με συγκράτησε η γυναίκα μου . Θα έτρωγε ένα ξεγυρισμένο χαστούκι ο Ερντογάν που θα με θυμόταν μέχρι τα βαθιά γεράματα του. Ύστερα θα του έλεγα . Ποιος είσαι ρε που έρχεσαι και μας αναστατώνεις ;;; Αϊ πήγαινε στο καλό καλέ μου άνθρωπε , έχουμε τα βάσανα μας έχουμε και εσένα...Με αντρική βαρειά φωνή θα του τα έλεγα να νιώσει το φόβο μου.!

Σε αυτή την δήλωση έχουμε την ολοφάνερη ανωριμότητα ενός τύπου που δίνει την εντύπωση ότι οι διεθνείς σχέσεις είναι καταστάσεις που κανονίζουμε σαν παλικάρια στην αλάνα της γειτονιάς. Που θεωρεί τον εαυτό του ικανό να προβεί σε μια πράξη χωρίς να υπολογίζει τα επακόλουθα. Και πιστεύει ότι αυτή η πράξη του θα στιγματίσει τον αντίπαλό του σ’ όλη του την ζωή.

Ο κύριος Αυτιάς λοιπόν κάθε πρωί πιπιλάει τα μυαλά των πελατών του με φαντασιώσεις αυτού του είδους και τους προσφέρει απλόχερα την εντύπωση ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα υπακούοντας στο βασικό τους ένστικτο, χωρίς να υπολογίζουν συμβάσεις, νόμους, αξίες, αλλά μόνο την φαντασίωση ότι είναι παντοδύναμοι. Φτάνει να πραγματοποιήσουν ότι περνάει από το μυαλό τους.

Ο κύριος Αυτιάς παρουσιάζει ότι πιο παιδικό, εφηβικό και αυθόρμητα νοσηρό υπάρχει σε αυτή την χώρα, προβάλλοντας την εντύπωση της δύναμης που το διακρίνει και της αποφασιστικότητας, κάνοντας ότι δεν γνωρίζει ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.



Ο κύριος Αυτιάς με τον τρόπο του, χρησιμοποιεί τη κολακεία των αδύναμων ανθρώπων προσπαθώντας να τους ευχαριστήσει, δίνοντας την εντύπωση ότι το καθετί είναι εφικτό, αλλά δεν τους πληροφορεί ότι δεν είναι πραγματοποιήσιμο.

Ο κύριος Αυτιάς με τον λόγο του, αφαιρεί την υπευθυνότητα του καθένα απελευθερώνοντας τους από τις Ερινύες και την τυραννική τους συνείδηση αποδίδοντας την ευθύνη στην κοινωνία, στην πολιτική, στην δικαιοσύνη, στο «έξω από εδώ», αλλά ποτέ στο υποκείμενο.

Ο κύριος Αυτιάς είναι το άκρον άωτο του λαϊκισμού στο βαθμό που λαϊκισμός σημαίνει να διαδίδεις και να δημιουργείς εντυπώσεις οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά ευχαριστούν τον "λαό", περιορίζοντάς τες ανάμεσα σε δυο αντίθετες νοηματικά καταστάσεις, όπως μαύρο, άσπρο, εχθρός, φίλος, κακός, καλός.

Το δυστύχημα είναι ότι υπάρχουν πολλοί πολίτες που ακολουθούν αυτού του είδους την σκέψη και θεωρούν αιτία όλων των δεινών που τους συμβαίνουν, τους άλλους, τους πολιτικούς, τις υπόγειες δυνάμεις, και συνωμοσίες που οργανώνονται πίσω από την πλάτη τους, χωρίς να υπολογίζουν την δική τους ευθύνη.

Ο κύριος Αυτιάς είναι ένας σαγηνευτής του πλήθους, το οποίο το νανουρίζει με λόγια που του αρέσουν και το οδηγεί στο μακάριο ύπνο της ψευδό-συμμετοχής. Αποενοχοποιεί τον θεατή του και του προσφέρει την εντύπωση της σημαντικότητας της γνώμης του ακόμα και αν αυτή δεν υποτάσσεται στους νόμους της κοινωνίας.

Ο κύριος Αυτιάς δημιουργεί μια αίσθηση ατομικότητας που στηρίζεται σε ένα νοσηρό ναρκισσισμό ο οποίος τρέφεται από το φθόνο, την μνησικακία και την συνεχή αίσθηση της απειλής εκμετάλλευσης από τον άλλον. Ενώ λοιπόν φαίνεται ότι ενώνει τον «λαό» στην ουσία τον διαχωρίζει προβάλλοντας συνεχώς την καχυποψία για ότι συμβαίνει και δημιουργώντας μια αίσθηση δικαίου το οποίο δεν υποτάσσεται παρά μόνο στην παιδική του παντοδυναμία.  

Το δυστύχημα ότι, ενώ αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελούν τα στοιχεία του ραδιοτηλεοπτικού του λόγου, μας κάνει να σκεφτούμε ότι, ίσως, να αποτελούν και στοιχεία του χαρακτήρα του. Δηλαδή η αίσθηση της μεγαλειότητας, ο ναρκισσισμός, η αίσθηση του προσωπικού δικαίου που επιβάλλεται στο κοινωνικό,  η καχυποψία, ο φθόνος αποτελούν στοιχεία δικά του, δίνοντας μας την εντύπωση ότι έχουμε να κάνουμε με κάποιον που έχει μεγάλη, μα πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.


Κερεντζής Λάμπρος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα