Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Oνομάζονται και μείζονα ηρεμιστικά και περιλαμβάνουν τα κλασικά αντιψυχωσικά ή νευροληπτικά και τα άτυπα αντιψυχωσικά. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν κυρίως τα παράγωγα της φαινοθειαζίνης (αλειφατικά, πιπεριδινικά, πιπεραζινικά), της βουτυροφαινόνης και του θειοξανθενίου. H σπουδαιότερη ενέργεια των αντιψυχωσικών είναι η αντιψυχωσική. H κυριότερη ένδειξη είναι η σχιζοφρενική ψύχωση. Άλλες ενδείξεις χορήγησης είναι μανία, οξύ ψυχωσικό επεισόδιο, παραληρητικές μορφές κατάθλιψης (με ταυτόχρονη χορήγηση αντικαταθλιπτικού), οργανικές ψυχώσεις. Λιγότερο αποτελεσματικά είναι στις χρόνιες παραληρητικές διαταραχές. H συστηματική χορήγηση αντιψυχωσικών σε αγχώδεις διαταραχές ή ψυχοσωματικά νοσήματα πρέπει να αποφεύγεται, γιατί έχουν πολύ περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες από τα αγχολυτικά. Oρισμένα αντιψυχωσικά χρησιμοποιούνται και για την αντιμετώπιση της ναυτίας, του εμέτου κλπ. Tα αντιψυχωσικά βελτιώνουν τις διαταραχές της σκέψης, της αντίληψης, του συναισθήματος,

Η έκφραση της σεξουαλικότητας αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ήβης και είναι άρρητα συνδεδεµένη µε την ηλικία της εφηβείας. Σ’ αυτή την ηλικία έχουµε δυο πρόσωπα : του παιδιού αλλά και του ανερχόµενου άνδρα και της ανερχόµενης γυναίκας. Η σεξουαλική αφύπνιση είναι γεγονός. Τα σεξουαλικά ερεθίσµατα πληθαίνουν και εναλλάσσονται, αναµειγνύοντας φιλοµόφυλα συναισθήµατα και ετεροφυλικές φαντασιώσεις. Η σεξουαλική περιέργεια, η πονηριά, ο µυστικισµός, η αµηχανία, αλλά και η ανάγκη να µάθει ο έφηβος περισσότερα, κυριαρχούν σ’ αυτήν την περίοδο. Την εποχή έναρξης της ήβης, η ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη έχει ολοκληρωθεί σε αρκετά µεγάλο βαθµό και έχει αποκτηθεί οριστικά η ταυτότητα του φύλου. Ο έλεγχος της σεξουαλικής δραστηριότητας στην εφηβεία δεν είναι εύκολος. Τόσο το κορίτσι όσο και το αγόρι δύσκολα φανερώνουν τις σεξουαλικές τους σχέσεις. Τα χαρακτηριστικά της σεξουαλικής δραστηριότητας διαφέρουν ανάλογα µε την ηλικία, το φύλο και το µορφωτικό ή κοινωνικό επίπεδο των ατ

Η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η γοητεία που ασκεί στα παιδιά καθιστούν τις συνθήκες ιδανικές για να δημιουργηθούν περιβάλλοντα πολυμεσικής μάθησης, με κυρίαρχη τη χρήση των παιδικών ταινιών . Κατά τον Berk (2009), τα κινούμενα σχέδια και οι παιδικές ταινίες χρησιμοποιούνται στη διαδικασία της διδασκαλίας για τους εξής λόγους:   προσελκύει την προσοχή των παιδιών  εστιάζει την προσοχή  δημιουργεί ενδιαφέρον στην τάξη  δημιουργεί μια αίσθηση προσδοκίας  ενεργοποιεί ή ξεκουράζει τους μαθητές  αξιοποιεί τη φαντασία των μαθητών  βελτιώνει τη στάση ως προς το περιεχόμενο και τη μάθηση  οικοδομεί μια σύνδεση με τους άλλους μαθητές και με το διδάσκοντα  βελτιώνει τη συγκράτηση του περιεχομένου στη μνήμη  βελτιώνει την κατανόηση  ενισχύει τη δημιουργικότητα  τονώνει τη ροή των ιδεών  ενισχύει τη βαθύτερη μάθηση, ερμηνεύει τα γεγονότα  παρέχει ευκαιρίες ελεύθερης έκφρασης  λειτουργεί ως μέσο συνεργασίας  εμπνέει και κιν

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένας προβληµατισµός γύρω από την αξιοποίηση της αφήγησης στη διδακτική πράξη. Ο προβληµατισµός αυτός συνδέεται µε την υιοθέτηση απόψεων που αφορούν στην εγκατάλειψη της ακαδηµαϊκής παράδοσης στη διδασκαλία, τόσο στο πλαίσιο των φυσικών επιστηµών, όσο και των µαθηµατικών. Σύµφωνα µε την άποψη της Davies (2005), η αφήγηση είναι ένα αναπόσπαστο κοµµάτι της ανθρώπινης επικοινωνίας. Η ίδια υποστηρίζει ότι οι ιστορίες αποτελούν ένα υπέροχο εργαλείο για µάθηση, τις οποίες χρησιµοποιούµε καθηµερινά για να µεταδώσουµε πληροφορίες ο ένας στον άλλον και µέσα από αυτή τη διαδικασία καθορίζουµε το ποιοί είµαστε. Η αφήγηση είναι ένας αντικειµενικός τρόπος αντιµετώπισης ενός προβλήµατος, ο οποίος επιτρέπει στους µαθητές να µεταφέρουν τις καταστάσεις έξω από το περιοριστικό περιβάλλον της τάξης και να τις τοποθετούν σε ένα περιπετειώδες περιβάλλον όπου µπορούν να χρησιµοποιήσουν τη φαντασία τους για να επιλύσουν το πρόβληµα. Ενισχύοντας την άποψή της

“ Ιστορίες των άλλων για εμάς”, ήταν οι φωλίτσες, που τρέχαμε φοβισμένα να χωθούμε στην ζεστασιά τους. Ήταν αγκαλιές που το δέρμα αποζητούσε για να αισθανθεί την παρουσία της υφής του. Απέναντι στο κενό που ανοίχτηκε με την γέννησή μας, οι χαρούμενες φωνές από τις αφηγήσεις των άλλων για την παρουσία μας, σχημάτιζαν δειλά την αντίληψή για την σημαντικότητα μας. Ρήματα και επίθετα της γλώσσας τους που σκιαγραφούσαν τον εαυτό μας και αυτός διψασμένος για να υπάρξει, βούταγε μέσα στην περιγραφή και φορούσε τα νοήματα τους, όχι μόνο για την εξωτερική παρουσία του, αλλά και για την εσωτερική του κατανόηση. “ Ιστορίες των άλλων για εμάς” ήταν ένα άνετο και ασφαλές τοπίο που έπαιρνε σάρκα και οστά μέσα από το λόγο τους. Φαντάζαμε ωραίοι μέσα στην λεκτική κορνίζα που κρέμαγαν στους τοίχους του μυαλού μας. Στις εικόνες από κουβέντες που έφτιαχναν στα πλαίσια της αποδοχής μας. Μέσα από τις αφηγήσεις τους ο εαυτός οργάνωνε αυτό που ήταν. Οι αφηγήσεις που τον περιείχαν γινόταν το π